Schrikdraad

Geplaatst doorverklaproosGeplaatst inGeen categorieTags:, , , , , , , , , , ,

De verleiding van pijn

Wat is dat toch met knopjes die je niet in mag drukken, net geschilderde kozijnen waar je niet aan mag komen en al die andere dingen die zo verleidelijk worden als iets of iemand zegt dat het niet mag? Ook als je weet dat het helemaal niet goed voor je is.

Laatst liep ik tijdens een wandeling lang een weiland, een leeg weiland. Er stond een wankel hek van ijzerdraad omheen waarboven een draad zweefde met een bordje; “Pas op!! Schikdraad. Een duidelijke waarschuwing maar die ging volledig aan mij voorbij. Mijn hoofd zocht naar redenen waarom het aanraken van de draad mij geen pijn zou doen. Het weiland staat leeg. Dit bordje hangt er alleen maar om mij het idee te geven dat er stroom op staat. En als dat wel zo zou zijn dan deed het vast niet zoveel pijn. Zonder dat ik het echt bewust deed ging mijn hand al richting het schrikdraad. PATS!

Waarom moest ik dat nou doen? Het was echt niet de eerste keer dat ik me liet verleiden tot het aanraken van schrikdraad. Zeker niet als ik me bedenk dat het schrikdraad een metafoor is voor zoveel dingen in mijn leven. Die ene ex die me keer op keer teleurstelt. Dat stuk taart op kantoor wat ik eigenlijk niet moet nemen. Die vriendin die alleen maar belt als ze iets van me nodig heeft. Telkens weer bedenk ik redenen waarom het deze keer anders is of waarom het nu wel mag. Om uiteindelijk elke keer weer die figuurlijke tik op mijn vingers te krijgen.

Schuilt er dan misschien een masochist in mij? Haal ik plezier uit de kwelling waar ik mezelf elke keer weer voor openstel?  Ik kan niet echt zeggen dat ik er blij van word. Sterker nog ik straf mezelf nog een keer extra af want ik ben er weer ingetrapt. Toch moet het me ook iets opleveren. Anders zou ik het niet blijven doen. Ergens in mijn hoofd zit  een 50 tinten grijs stemmetje die mij keer op keer verleid mezelf te pijnigen. Ik heb geen mr. Grey nodig, ik kan dat prima zelf. Maar dat is nou niet helemaal wat ik bedoel als ik zeg dat ik een sterke zelfstandige vrouw wil zijn.

Nu ik van een afstand kijk naar dit gedrag en beschrijf wat ik blijkbaar niet laten kan, vermoed ik dat het verlangen niet naar de pijn is maar naar het bekende. Zeker weten wat er gaat gebeuren geeft een bepaald comfort. Je kunt je schrap zetten voor de klap. Je bent voorbereid op wat komen gaat en dat voelt veilig. Ook al gaat het pijn doen je weet in ieder geval hoe je met die pijn om moet gaan. Als ik dat stuk taart toch in m’n hoofd prop dan weet ik zeker dat ik dik blijf en ik weet heel goed hoe ik dik moet zijn. Ik heb echt geen idee wie de dunne ik is en dat is eng. Dus door lekker te blijven doen wat ik altijd deed blijf ik lekker in mijn eigen comfortabele wereldje. En in die wereld heb ik alles onder controle, denk ik.

Altijd controle hebben is namelijk een illusie en het nastreven van complete controle is dodelijk vermoeiend. Geen wonder dat ik uitgeput ben. Nog een patroon wat ik moet doorbreken in mijn burn-outherstel. Want ik wil niet blijven doen wat ik altijd deed, ik wil geen tik meer op mijn vingers. Om dit te bereiken moet ik de verleiding leren weerstaan zonder mezelf weer te gaan kwellen. Ik mag mezelf gaan toestaan om te voelen wat echt goed voor me is. Alleen dan ga ik nieuwe dingen ervaren en alleen dan kom ik dichter bij mezelf te staan. Dus vandaag negeren we de teleurstellende ex, maak ik een lekkere salade voor mezelf en zeg ik tegen de energieslurpende vriendin dat ik mijn energie nu graag voor mezelf houdt. Klinkt makkelijker dan het is. Ik houd me vast aan het fijne gevoel dat kiezen voor mezelf mij geeft. En als ik dat nou vaak genoeg doe wordt dat mijn nieuwe fijne maar vooral gezonde wereld.

Oeh kijk een pas geverfd bankje……

36 gedachten over “Schrikdraad”

  1. Bij een pas geverfd bankje zal ik zeker voelen of dat werkelijk zo is. Geen masochist maar nieuwsgierig of het werkelijk zo is, past beter. ik ben ook die ezel… zoals ze thuis zeggen. De ezel die telkens weer voelt of er echt stroom op staat!! Ach, zo herkenbaar!!!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  3. Jouw “hersenspinsel” kwam een paar jaar geleden bij mij langs en toen ik eindelijk zo ver was dat ik het licht begon te zien durfde ik uit mijn veilige wereldje te stappen … ik raakte “meelopers” kwijt, kreeg er echte vrienden voor terug … soms eng, soms leuk … maar het brengt ook veel.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. De verleiding leren weerstaan, mooi gezegd. Volgens mij is dit iets ieder eigens. Ik was met mijn ook bij de tandarts en we moesten gorgelen, Ik zei niet doorslikken he en later verteld hij toch een slokje te hebben doorgeslikt. We hebben het allemaal. Net even die grens opzoeken, doen wat eigenlijk niet mag.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie