Onvertaalbaar

Geplaatst doorverklaproosGeplaatst inGeen categorieTags:, , , , , , , , , , , ,

De wederopstanding van een verhalenverteller

Praten kan ik als de beste. Als kind al verzon ik hele avonturen. Verhalen die blijkbaar zo boeiend waren dat ik in de eerste klas elke week een uurtje podiumtijd kreeg om de klas te vermaken. Als ik vertel ben ik in mijn element en zie ik dat mensen willen luisteren. Toch dacht ik tot voorkort dat ik niets met taal had.

In diezelfde klas waar ik als zesjarige mijn klas mee op reis nam, moest ik gaan leren om die woorden op papier te gaan zetten. Wat begint met losse woorden, aap, noot en mies, gaat over in zinnen. De woorden begonnen voor mijn ogen te dansen. Ik kreeg ze niet op papier zoals ik ze uitsprak. Met elke rode streep in mijn schrift ging er een beetje geloof in mezelf verloren. In de schooljaren die volgden moest ik nablijven in de pauze om te oefenen met schrijven terwijl ik mijn vriendjes hoorde spelen op het schoolplein. Als ik de beurt kreeg om voor te lezen dan zonk de moed in mijn schoenen. Lezen deed ik nog wel veel, op mijn kamer, veilig alleen en op mijn tempo. Maar de woorden in mij verstilde. Ik durfde niet meer te delen wat ik niet kon schrijven. Langzaam ontstond in mij een nieuwe waarheid; ik was slecht met taal.

In de brugklas werd duidelijk dat ik dyslectisch ben. Verschrikkelijk woord voor iemand met woordblindheid maar dat terzijde. Je zou denken dat ik daar rust uit kon halen, dat het niet aan mijn onkunde lag. Maar in plaats daarvan bevestigde dat woord de gedachte dat taal gewoon nooit mijn ding zou zijn. Door deze overtuiging begon ik al mijn hersenspinsels voor mezelf te houden. In mijn pubertijd nog in een dagboek maar daarna alleen in mijn hoofd. Schrijven en taal zag ik als een opgave niet als iets waar ik blij van werd. Het verhaal in mij ging achter slot en grendel.

En dan het hier en nu. Tijdens mijn burn-out herstel ging ik op zoek naar manieren om me te ontspannen. Ik heb al heel mijn leven een soort obsessie voor kantoorartikelen. Ik word enorm blij van mooie schrijfboekjes, nieuwe agenda’s en leuke pennen. Om mezelf te verwennen kocht ik een groen lederen bullit journal met een set fineliners in alle kleuren. Helemaal in mijn nopjes ging ik met mijn nieuw vergaarde schatten aan tafel zitten en begon te tekenen. Al snel stonden er woorden tussen de doodles die ik had gemaakt en als vanzelf draaide dat proces om. Woorden en zinnen die betekenis voor mij hadden werden versterkt door de tekening er omheen. Steeds meer woorden verschenen op papier, een verhaal begon te verschijnen. Het verhaal wat ik al zolang had opgesloten kwam eruit. Er was iets in werking gezet wat ik niet meer kon stoppen.

Zo ontstond een maand geleden VerKlaproos. Super spannend om mijn hersenspinsels en meemaaksels de wereld in te gooien. Zeker omdat ik nog steeds dacht niets met taal te hebben en dus zat er volgens mij ook niemand op mijn geschreven woorden te wachten. Natuurlijk schrijf ik vooral omdat ik daar zelf plezier in heb maar ergens is het toch fijn als het gewaardeerd wordt. En dat werd het. Vriendinnen die mijn eerste blogs lazen vonden ze oprecht leuk en mensen die ik nog nooit gezien of gesproken had reageerden heel enthousiast. Het ideale recept voor een gedachteverandering ontstond. Ik vind het leuk om te doen, anderen vinden het leuk om te lezen, zou ik dan toch iets met taal hebben?

De wederopstanding van een verhalenverteller. Want dat is wat ik ben en waar ik me goed bij voel. Ik leer mezelf weer kennen en kom ik er achter dat ik naast “ik heb niets met taal” mezelf heel veel dingen heb wijs gemaakt die helemaal niet waar zijn. Tijd om dat te onderzoeken en op avontuur te gaan. Wie weet waar ik nog meer blij van word. Eén ding is zeker de verhalen verteller in mij heeft nog een hele hoop met jullie te delen.

47 gedachten over “Onvertaalbaar”

  1. Je stukjes zijn heerlijk om te lezen. In alle eerlijkheid kan ik er werkelijk niets aan ontdekken dat laat zien dat je ooit problemen met woorden en zinnen hebt gehad. Je hebt iets ontdekt waar je goed in bent. Hou vast zou ik zeggen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  2. Ik ben ook zo dol op kantoorartikelen! Dat is het enige nadeel van een blog wat mij betreft: het is virtueel en je hebt er in principe geen leuk boekje voor nodig.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Mooi om te lezen ook! En stiekem koop ik nog regelmatig notitieblokjes, want vaak aan de waterkant vind ik het niet fijn om een laptop mee te nemen… Dan schrijf ik gewoon mn reviews als eerst op papier uit hihi

    Je artikelen lezen lekker weg, dus ga vooral zo door!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  12. Zo herkenbaar mijn zoon heeft dyslexie en het blijft bij veel lessen op school een grote hobbel. Maar wat mooi dat je het naar iets positiefs heb kunnen opbuigen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Het is inderdaad een hobbel maar geen onoverkomelijk obstakel. Vaak zijn dyslectische mensen heel creatief en vinden ze manieren om over de hobbel te komen. Uiteindelijk vinden we allemaal ons plekje! ❤️🍀💪🏻

      Like

      Beantwoorden

  15. Wat fijn om te lezen hoe je bent gegroeid! Ik vind dat je heel leuk schrijft en kom beslist regelmatig jouw blog lezen! Ik denk trouwens dat je een voorbeeld kan zijn voor vele anderen

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  16. Wat omschrijf je dyslexie ‘mooi’. Het is natuurlijk niet mooi om het te hebben, maar ik snap nu ongeveer hoe mensen het ervaren…wat fijn dat je hrt schrijven oppakt. Je schrijft heeel goed!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Ah lief! Dank je wel! Ondertussen durf ik te zeggen dat ik iets met taal heb en dankzij autocorrect krijg ik t nu ook op papier haha 😉Ben benieuwd wat je van m’n volgende blogs vindt! ❤️🍀☺️

      Like

      Beantwoorden

Plaats een reactie