Kritisch kereltje

Geplaatst doorverklaproosGeplaatst inGeen categorieTags:, , , , , , , , , , , ,

Mijn innerlijke Maarten van Rossum

Op mijn schouder zit een mannetje, een klein dik chagrijnig zwart gekleed mannetje met op zijn neus een brilletje. Turend over zijn brilletje vindt hij overal iets van. Hij is mijn eigen Maarten van Rossem. Zonder enige censuur spuwt dit mannetje de hele dag door zijn gal in mijn oor.

Zolang als ik me kan herinneren is mijn zelf-bekritiserende ik al aanwezig.  Dus toen deze ter sprake kwam tijdens mijn therapie kon ik precies vertellen hoe deze kant van mijzelf eruit ziet. Dit stemmetje kende ik en kon me niet meer verbazen. Sterker nog dit stemmetje, laten we hem vanaf nu Maarten noemen, heeft me al veel diensten bewezen. Maarten heeft me beschermd toen mijn omgeving onveilig was. Bijvoorbeeld als mijn ouders ruzie hadden en toen ik systematisch gepest werd op school. Maarten hield me uit de spotlight en zorgde ervoor dat me een hoop pijn bespaart bleef.

“Dat gaat toch niet lukken!”, “Je bent niet goed genoeg!”, “Zorg nou dat je niet opvalt!”. Zinnen die Maarten dagelijks op mij afvuurt. Tijdens mijn burn-out herstelproces ging ik aan de slag om hem het zwijgen op te leggen. Bij tijd en wijlen lukt me dit best goed maar hoe dichter ik bij de kern kom hoe hardnekkiger Maarten blijkt te zijn. Waar ik me altijd bewust ben geweest van de dingen die hij tegen mij zei was ik me niet bewust dat hij ook fluisterde. Door er echt bewust op te gaan letten kwam ik erachter dat het niet een sporadische opmerking was maar een continue stoom van demotiverende negativiteit. Als een soort van duivelse Skyradio in mijn hoofd.

Ik ben geschrokken van hoe hardnekkig en meedogenloos deze kant van mezelf is. Ben ik er dan echt van overtuigd dat ik niets kan? Hou ik dan zo weinig van mezelf?  Nee ik hou absoluut van mezelf. Ik moet alleen meer van mezelf leren houden en deze kant de boventoon laten voeren. Waar is mijn liefdevolle ik? Nou daar zit Maarten dus bovenop. De liefdevolle kant die ik heb kan geen kant op, volledig overmeesterd door een stuk chagrijn. Heel af en toe hapt ze naar lucht en dan laat ze zichzelf even zien. In die spaarzame momenten dan straal ik en ben ik intens gelukkig.

Bijzonder hoe mijn zelf-bekritiseerde ik een dikke man met een naam is en mijn liefdevolle ik een naamloze en vormloze vrouw.  De corpulente man staat symbool voor alle autoritaire personen in mijn leven die bepaalden wat ik moest doen en hoe ik me moest gedragen. Het vrouwelijke licht staat symbool voor de zachte, kwetsbare maar o zo krachtige persoon die diep van binnen in mij zit en precies weet wat goed voor mij is. Deze vrouw moet ik gewoon nog leren kennen. Dat wil ik echt heel graag want ik weet dat dit een hele leuke warme vrouw is. Met een tikkeltje zelfspot, heel veel humor en intelligent. En sexy, ze is zeker ook sexy. Dat voel ik gewoon en dat is precies waar ik meer op moet vertrouwen.

Terwijl ik dit allemaal typ is Maarten aan het schreeuwen. “Dit kun je toch niet zo de wereld in sturen. Mensen zullen denken dat je gek bent. Ze zullen je raar vinden en niet meer met je om willen gaan. Ze nemen je nooit meer serieus!” Maar juist door hierover te schrijven geef ik mezelf weer een stem. Alleen zo neemt de waarde van Maartens woorden af en kan ik gaan doen wat ik wil. Zoals ik al eerder schreef heb ik lang gedacht dat ik niet kon schrijven en kijk mij nu. Steeds meer begin ik te stralen. Ik moet alleen nog door een hele dikke schil heen. Stukje bij beetje hak ik door de jaarringen heen en kom ik bij mijn kern.

Hakken is hard werken en soms ben ik moe, heel moe. Mijn eerste gedachte was dat ik een terugval had in mijn burn-out. Dat ik mijn herstel niet goed deed. Nu ik dit allemaal op papier zet realiseer ik me dat ik moe ben juist omdat ik mijn herstel goed aanpak. Twee stappen vooruit en één terug. Even rust, even opladen zodat ik verder kan met hakken. Maarten wil dat ik het bijltje erbij neergooi maar ik, mijn liefdevolle ik, laat dat niet gebeuren. Ik kom er wel. Het duurt gewoon nog eventjes.

56 gedachten over “Kritisch kereltje”

      1. Voor mijn gevoel heeft die vreselijke Agaath eigenlijk nooit nut. Ik wou dat ze haar mond gewoon hield.

        Geliked door 1 persoon

      2. Vaak heeft ze ook geen nut. Maar soms kan ze er wel voor zorgen dat je niet te dicht bij het vuur komt en je niet verbrandt. Ze moet je alleen niet zo belemmeren dat je niets nieuws meer probeert. ❤️🍀☺️

        Like

      1. Dank je wel! Super tof om te horen! Fijn om het van me af te schrijven en fijn dat mensen zich er in herkennen. Maakt toch minder alleen ❤️🍀☺️

        Like

    1. Dank je wel! Iedereen heeft wel in min of mindere mate zo’n stem. Ik ga de mijne op de achterbank zetten ipv aan het stuur! Gaat even werken worden maar dat gun ik mezelf! En dat gun ik jou ook! ❤️🍀💪🏻

      Like

      Beantwoorden

  7. Goed juist om er over te schrijven en laat die stem maar schreeuwen, je doet het prima. Je verslaat hem wel! Misschien niet meteen en misschien zal het er altijd wel zijn, maar op de achtergrond.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Precies! Het schrijven erover heeft me echt geholpen. Wel spannend om het te delen. Stapje voor stapje zet ik die stem op de achterbank ipv aan het stuur! ❤️🍀💪🏻

      Like

      Beantwoorden

  8. Ja, je kan schrijven. Ik wil niet alle Indo’s over één kam scheren, maar heeft wel veel weg van de Indische cultuur: “Zorg dat je niet opvalt’. En voor mijn vader was ik vaak niet goed genoeg. Lijkt wel een SM hobby, voor je het weet ga je ervan houden, dat stemmetje. En dan is het extra moeilijk om het los te laten. Heb daar wel een efficiënte methode voor, is ook hard werken, maar dat geeft niet. Het is zeer bevrijdend.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. weet je, ik ben er een beetje mee gestopt streng voor mezelf te zijn.Ik ben dat soms nog wel, en dan is he tgoed: niet dat extra glaasje wijn, niet snoepen, toch nog maar even die powerwalk maken…
    Maar ik ben wel opgehouden met die wurgende onzekerheid. ik heb daar lang over gedaan. Op de een of andere manier heb ik veel gehad aan de gedachte dat ik tenslotte ook niet in een dag heb leren lopen.
    Komop Verklaproos, je komt er wel !!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Dank je wel! Ik kom er zeker! Stap voor stap leer ik dat ook! Vraag mezelf steeds vaker af wat zou je tegen een vriendin zeggen? En dat is meestal een stuk milder als tegen mezelf. ❤️🍀☺️

      Like

      Beantwoorden

      1. Ja ik heb momenteel hulp van ggz en thuishulp voor mijn autisme, add, zelfbeeld en angsten. Pittig maar heel leerzaam. We werken met het boek negatief zelfbeeld van Manja de Neef. Erg leerzaam

        Geliked door 1 persoon

      2. Heel goed! Ik ben met mijn therapeut bezig in t boek “patronen doorbreken”. Ook heel leerzaam. Stapje voor stapje! We gaan iig niet bij de pakken neerzitten! ❤️🍀💪🏻

        Like

  13. Wat een mooi kwetsbaar verhaal. Ik zit er midden (burn out en ook dat stemmetje, deze is van mijn moeder) supermoeilijk maarje gaat het patroon herkennen:-)

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Dank je wel! Ja ik zit er ook middenin. Bij mij is t een combi tussen moeder (uiterlijk) en vader (prestaties) en ben druk bezig met m’n patronen. Lees nu t boek “patronen doorbreken” heel interessant. Stapje voor stapje komen we er wel! ❤️🍀💪🏻

      Like

      Beantwoorden

  21. Alweer even geleden kocht ik het boek ‘ik (k)en mijn ikken’. De “Maarten” in mij wist me ervan af te houden het te lezen. Sterker nog, ik leende het uit. Zondag krijg ik het terug en ga ik ermee aan de slag. Tijd voor de ik die ik graag wil zijn! Succes met je verdere herstel!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: