De rossige reus

Net als in de film

Toen er een 2 meter lange roodharige man met dito baard verscheen op mijn Tinder moest ik op like klikken. Niet alleen zijn foto’s spraken tot de verbeelding, zijn profieltekst leek speciaal voor mij te zijn opgesteld. Was dit de man van mij dromen?

We matchte en het chatten ging ons soepel af. Niet de standaard ondervraging maar een echt gesprek dat door beide zijdes aangezwengeld werd. Er was dan ook snel een date gepland. Normaal spreek ik zo snel mogelijk af zodra we het eens zijn dat we elkaar moeten zien. Maar deze meneer had een overdreven volgeboekte agenda. Ik dacht dat ik een druk bestaan had maar hij sloeg alles. Met een eigen zaak en elk weekend minimaal 1 concert waren er weinig date-mogelijkheden. Dat alles maakte hem nog aantrekkelijker voor mij. Er zaten uiteindelijk 5 weken tussen het plannen en de daadwerkelijke date. In de tussentijd hield hij me geïnteresseerd door mij af en toe virtueel deelgenoot te maken van zijn concerten. We spraken elkaar maar af en toe, dat was ik niet gewend maar dit zorgde er wel voor dat ik hem nog liever wilde zien.

Op een bloedhete Hemelvaartsdag was het zo ver. In mijn blauwwitte zomerjurkje ging ik hem ophalen bij het hotel waar hij bleef slapen. Hij moest de volgende dag in de buurt een presentatie geven dus wel zo handig. Terwijl ik richting het hotel liep zag ik hem al staan, mijn rossige reus. Wat was dit een pracht van een man. Het kon de zinderende zon zijn maar ik voelde mezelf warm worden terwijl ik naar hem keek. Ik voelde me zo ontzettend aangetrokken tot deze man. Toen hij mij zag liep hij zelfverzekerd op me af en gaf me meteen drie zoenen. Zijn nonchalante charme stelde me meteen op mijn gemak, ik voelde me veilig bij deze reus.

Omdat we in mijn stad waren mocht ik bepalen waar we heen gingen. Het was warm dus leek mij een terrasje aan het water het beste idee. Al was dat wel een stukje lopen. Na een paar minuten vroeg hij waar ik hem in vredesnaam heen bracht. Ik zei naar de haven, waarop hij meteen vroeg heeft deze stad een haven? Ik lachte en zei ja tuurlijk! Daarop zei hij je weet dat ik uit Rotterdam kom hè! Ik begon te stamelen en zei dat hij zich er niet teveel van voor moest stellen, hoogstens 3 boten en een kano. We liepen de hoek om en zagen de minuscule Brabantse haven. Hij sloeg een arm om me heen en fluisterde in mijn oor; “Wel een heel gezellige haven” en we begonnen allebei te lachen.

We gingen zitten op een terrasje van een restaurant, netjes tegen over elkaar. Kordaat als hij was zei hij; “Eerst een drankje en als het gezellig is kunnen we altijd nog iets eten”. Hier was ik het helemaal mee eens, al durfde ik het eigenlijk al wel aan. We raakten niet uitgepraat. Ik liet me meevoeren door zijn prachtige reisverhalen en hij luisterde oprecht naar alles wat ik te vertellen had. De ober had ondertussen al een tweede drankje en de menukaarten gebracht maar deze bleven ongeroerd op tafel liggen. Toen de ober voor de derde keer kwam vragen of we het al wisten en wij weer moesten zeggen dat we nog niet gekeken hadden nam mijn rossige reus weer de leiding. “Doe maar 2x het viergangen verrassingsmenu want ik weet nu al dat wij voorlopig nog niet zijn uitgepraat.”

Ik genoot ervan hoe hij de regie op de avond pakte. De zon, de wijn, heerlijk eten en een machtig interessante man maakte deze avond als in de film. Tijdens het dessert begon het te regenen. Hij schoof onze tafel onder de parasol en zette mijn stoel naast de zijne. Daar zaten we dan, naast elkaar, handen die voorzichtig knieën aanraakten en af en toe een blozende blik opzij. De filmscene was compleet toen hij met zijn vinger de slagroom van mijn lip veegde. Hij keek me net iets te lang aan en een zoen volgde. Een heerlijke perfecte zoen op een nagenoeg leeg terras in de zomerse regenlucht.

Hand in hand liepen we terug naar zijn hotel. Onderweg zoenend als verliefde pubers. Voor het hotel bleven we zoenen, we wilden allebei niet dat er een einde kwam aan deze perfecte avond. Er kwam ook nog geen einde. Na de “nee-dit-kan-eigenlijk-niet” dans liet ik me mee naar zijn kamer leidden. Zijn hotelkamer zonder airco. Vandaar dat we na twee uur op zijn kamer besloten nog een terrasje te pakken. Even pauze in de koele avondlucht. Alles was perfect aan deze avond, mooier kon het niet worden. En ik wenste dat de tijd even stil kon staan want volgende week vertrok hij voor 7 weken naar Azië en die gedachte kon ik nu al niet verdragen.

 Mocht je je afvragen hoe dit afgelopen is; na zijn reis hebben we nog een paar fantastische dates gehad maar tot een relatie is het nooit gekomen. Onze agenda’s matchen blijkbaar maar eens per kwartaal en dat is voor mij niet genoeg.

47 gedachten over “De rossige reus

    1. Volgens mij een gevalletje “he’s Just not that into you”
      Anders zou hij wel moeite doen. We hebben nog steeds contact af en toe. Om bij te kletsen. En hij woont ondertussen samen. Dus hij kan t wel haha. ❤️🍀😂

      Like

  1. lekker geschreven, je neemt me als lezer gezellig mee. “absense makes the heart grow fonder”, maar kennelijk niet “fond” genoeg.
    Alhoewel, dit moet een heerlijke ervaring zijn geweest

    Geliked door 1 persoon

      1. Was zeker jammer. Maar als iemand geen moeite doet om je te zien is ie niet de moeite waard. Heb er echt ook wel verdriet van gehad. ❤️🍀☺️

        Like

  2. Oh wauw wat een prachtig geschreven verhaal. Zo jammer dat er geen deel II komt… Maar vooral jammer voor hem dan! Als hij geen tijd voor je kan maken, ben je beter af zonder hem. Jouw echte prins komt nog wel. En neem ons dan alsjeblieft weer mee 😀

    Geliked door 1 persoon

    1. Oh lief! Dank je wel! Zeker jammer voor hem. Betekend gewoon dat er nog een betere prins op me aan t wachten is ❤️ en ik neem jullie zeker mee op mijn reis! ❤️🍀☺️

      Like

  3. Als je eenmaal aan het lezen van jouw blogposts begint wil je meer lezen. Complimenten hoe je steeds weer heel treffend je avonturen met je digitale lezers deelt.

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie