Tropisch geprikkeld

Geplaatst doorverklaproosGeplaatst inGeen categorieTags:, , ,

Oververhit met een kort lontje

Daar zit ik dan, dag zoveel voor de ventilator. Nu worden er weinig mensen vrolijk van deze temperaturen maar ik voel op het moment elk beetje energie in mij wegsmelten. Het zou de ideale tijd zijn om te “Nuttelozen”. Lekker niksen in de schaduw, in een zwembadje of voor de verkoelende luchtstroom van de ventilator. Maar ik heb nog geen vakantie.

Zoals je in mijn vorige blogs hebt kunnen lezen zit ik sinds januari thuis met een burn-out. Een maand of twee geleden ben ik begonnen met het weer opbouwen van mijn werkuren. En alsof ik niets geleerd had ging ik veel te snel van start. Ik vond het fijn om mijn hoofd weer aan het werk te zetten. Maar ineens van niet werken naar vier uur op 1 dag bleek veel te ambitieus. Niet dat dit van me gevraagd werd natuurlijk, het ging vanzelf. Was meteen een goede leerschool want na een halve dag werken lag ik twee dagen plat op de bank. Dus gas terug, even schakelen en op een lager tempo mijn herstel voortzetten. Ondanks dat ik mezelf steeds beter leerde kennen moest ik mezelf tegen mijn eigen ambitie beschermen. Daarom zet ik nu een wekker zodat ik niet te lang werk.

Groei en dus ook herstel gaat het beste in een stabiele omgeving en om prikkels te reguleren ook het liefst met gelijkblijvende omstandigheden. Helaas is 2020 alles behalve stabiel. De initiële rust van Corona was goed voor mijn herstel maar toen de maatregelen soepeler werden kwamen de prikkels ineens in duizendvoud binnen. Weer moest ik bijsturen en gas terugnemen. Bij elke wankeling is het opnieuw bepalen waar de balans zit. Blijven voelen wat goed voor me is en daar naar luisteren. En toen werd het warm, heel warm, tropisch warm! Alles in mij schreeuwt om verkoeling. Net zoals een computer de oververhit raakt en zichzelf uitschakelt wil mijn hoofd uit. De hoeveelheid prikkels is niet veranderd maar mijn vermogen om ze te verwerken wel.

Dit zorgt voor heel veel kleine irritaties. Gisteren werd ik chagrijnig omdat ik mijn doosje hooikoortspillen aan de kant van de bijsluiter openmaakte. Waarom altijd die kant eerst? Toen ik daarna terugliep naar mijn werkplek en ging zitten bedacht ik me dat ik mijn ijskoude ranja in de keuken had laten staan. Start interne scheldpartij! Om af te koelen besloot ik even pauze te nemen en op mijn leren bank te ploffen. Alleen toen ik weer opstond bleek dat ik vergeten was een handdoek neer te leggen. Hitte, blote benen en een leren bank zijn geen goede combinatie. Het gevoel alsof je 1 hele grote waxstrip in één keer van hele been aftrekt is op zijn zachts gezegd niet heel prettig. Dan maar even verkoeling in mijn nieuwe zwembadje waarvan nu al een baan lek is. Daar lag ik dan in een soort pierenbadje met een laag lauw water. Echt niet mijn dag en echt zo niet mijn temperatuur.

Alles is teveel en heeft een overdreven effect op mijn humeur. Dus toen vandaag mijn oplader besloot alleen nog maar op te laden als ik hem in een soort S-bocht vouw en mijn telefoon in een hoek van 45 graden leg was ik er klaar mee. Het idee dat ik zo uit de luchtstroom van mijn ventilator moet stappen om een oplader te gaan halen maakt me verdrietig en boos tegelijk. Ik wil heel graag werken, iets nuttigs doen maar mijn hoofd werkt tegen. Alles in mij gaat al trager door de burn-out maar de hitte legt me lam. Daarom begin ik vroeger, neem ik meer pauze en heb ik in de koelkast een voorraad van ijskoude ranja opgebouwd. Alles binnen mijn invloed doe ik maar na 3 dagen oververhitting lijkt niets meer te helpen. Nu zit ik dus met m’n jurk opgetrokken een soort van te knuffelen met mijn ventilator. In mijn hoofd geef ik mezelf een motiverende speech. Een uurtje  de hitte trotseren voor een oplader en wat boodschappen. Dan kan ik straks weer verder knuffelen maar dan met een ijsje en een opgeladen telefoon.

Natuurlijk ga ik dat zo doen maar niet van harte. Waar ik nu op hoop is de door de weerman beloofde regenbui aan het einde van de dag. Geloof me daar ga ik middenin staan. Even afkoelen, even ontprikkelen, even niets….

27 gedachten over “Tropisch geprikkeld”

  1. Ik ben ook te overprikkeld, ik sta al op met 28 graden binnen! Mijn voeten zijn opgezet, en er is nergens een plekje in huis waar het koeler is. Sterker het wordt op zolder alleen maar warmer. En dan hebben we het nog geen eens over het slapen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  2. ik begrijp je helemaal ! ik ben gisteren gered door een vriendin, die niet alleen een tuinstoel voor me had klaar staan, maar ook een voetenbad met koud water en…..ssst een lekker vers gedraaid sjekie…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  6. Kijk uit inderdaad dat je niet (veel) te snel gaat. Ik vind het heel herkenbaar wat je allemaal zegt. En die eerste paar maanden (en dan heb ik het niet over maar 2/3 maanden maar eerder richting de 6/7) dat ik alleen maar op de bank kon liggen. Mijzelf niet kon of wilde aankleden. De gedachte aan een telefoongesprek mij al uitputte. Ik niet kon koken. Douchen nog niet eens gedaan had om een uur of vijf. En dat alles op mijn partner aankwam die na een lange werkdag ook nog eens alles thuis kon doen. Poeh. Ik heb het heel rustig aan gedaan met opstarten en dat was ook het beste wat ik heb kunnen doen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Ik doe t ook heel rustig aan. Maar moet oppassen dat ik niet te snel versnel. Dit weer helpt daar wel bij want ik kan echt niets nu pfff.
      Ik kan nu 2 uurtjes dingen lezen voor het werk en aantekeningen maken. Contact met collega’s heb ik alleen nog voor t sociale contact niet voor overleggen ofzo. Voor nu is dat meer dan genoeg.

      Like

      Beantwoorden

  11. Dit jaar is voor mij ook lastig ik heb autisme add en gezondheidsklachten dan zijn al die veranderingen niet fijn idd. Mijn lichaam schakelt zich met de hitte gewoon uit elke stap die ik dan zet val ik bijna flauw zeer iritant. Gelukkig is het nu weer een beetje te doen

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie