Vet verslaafd

Geplaatst doorverklaproosGeplaatst inGeen categorieTags:, , ,

En ik, ik ben te dik

Mijn naam is VerKlaproos en ik ben verslaafd aan eten. Al heel mijn leven ben ik te zwaar. Van een mollige baby werd ik een flinke peuter, daarna een volslanke puber en student. Maar nu kan ik oprecht zeggen dat ik dik ben. Dat weet ik en daar hoeft niemand mij aan te herinneren.

Zoals ik al zei ik was altijd al te zwaar maar tijdens mijn middelbare schooltijd werd het steeds erger. Ik werd gepest. Niet zomaar af en toe geplaagd maar elke dag systematisch getreiterd en gekleineerd. Eten bood mij troost. Als een echte verslaafde haalde ik mijn eten elke dag op een andere plek. Voor elke dag een andere route naar huis zodat ik langs een andere winkel kon. Ik maakte me toen al te druk om wat een ander dacht dus ging de ene dag langs de snoepwinkel en de andere dag langs de friettent om de volgende dag langs de supermarkt te gaan. Ook was er in huis niets veilig, hagelslag is immers ook gewoon chocolade. De buit werd vakkundig mee naar mijn kamer gesmokkeld en alle papiertjes gooide ik buitenshuis weg. Eten om het verdriet en pijn te verdoven.

Het gevaar van een kilo per jaar. In mijn geval werd dat bijna een kilo per maand. Mijn moeder stuurde me naar de diëtiste, kookte gezond voor me, bleef me continue wijzen op de nieuwste afvalmethodes en liet me niet vergeten dat ik te zwaar was. Hoe liefde averechts kan werken. Kennissen gaven goed bedoelde adviezen en vreemden riepen me na op straat. Alsof ik de spontane lompe mening van een willekeurige voorbijganger nodig had om te weten wat ik iedere dag in elke spiegel en winkelruit zag. Vrienden zeiden dat het allemaal wel meeviel en dat ik helemaal niet zo dik was maar ik wist beter. Lief bedoeld maar het helpt niet. Zo werd eten mijn vijand en mijn beste vriend. Het vulde een leegte maar liet me ook van mezelf balen.

Tot op de dag van vandaag ben ik wat men noemt een emo-eter. Veel mensen denken dan aan het weg eten van je pijn en verdriet. Dat is ook zo want als ik me rot voel grijp ik naar eten. En dan heb ik het niet over 1 boterham maar dan bedoel ik een zak chips, een zak dropjes, een reep chocola en een pak koekjes. Maar ook vreugde is een emotie. Als ik iets te vieren heb dan is dat onlosmakelijk verbonden met eten. Ook dan moet het in grote hoeveelheden, zeker als ik bezoek krijg. Niemand mag iets tekort komen. Zo laat ik ook mijn liefde voor de mensen om mij heen zien. Vraag het mijn vrienden maar. Op elke verjaardag die ik vier staat er een compleet buffet. Op elk kaartavondje een kaasplank, bakjes M&M’s, nootjes en chips. Altijd is er een reden om te eten, altijd is er een goede reden om niet de wortel maar de toastjes brie te pakken.

Op mijn vijftiende stapte ik voor het eerst bij een diëtiste binnen en nu 25 jaar later kijk ik terug op een kwart eeuw aan diëten, fitnessen, wandelen, ontgiften, pillen en shakes. Geloof me ik weet precies wat ik zou moeten doen om af te vallen. Niet diëten maar een levensstijl verandering. Meer output dan input. Koolhydraten zijn de duivel en suiker is de hel. Dus als iemand tegen me zegt gewoon wat minder eten en wat meer bewegen zeg ik “No shit Sherlock!” dat ik daar zelf nog niet aan gedacht heb. Vooral als dat advies ongevraagd gegeven wordt schiet het in het verkeerde keelgat. Misschien ben ik wel super happy in mijn curvy lijf. Misschien kan ik er wel niets aan doen dat ik te dik ben. Misschien huil ik mezelf regelmatig in slaap omdat ik mezelf verschrikkelijk onaantrekkelijk vind. Misschien moet je gewoon je mond houden over dingen waar jouw mening helemaal niet op zijn plaats is.

Elk pondje stopte ik zelf in mijn mondje. Dus waarom houd ik dan niet gewoon op met eten. Al een aantal keer lukte dat voor even. Ooit viel ik 20 kilo af. Ik kan het dus wel. Wekenlang hield ik me aan een strikt regime en gunde mezelf niets. Maar vervolgens gebeurde er iets waardoor ik onderuit ging. Liefdesverdriet, stress op het werk, een afwijzing, een rotopmerking het kon alles zijn. Zodra iets mijn ergste gedachtes over mezelf bevestigde greep ik naar eten. Maar het kon ook een feestje of een festival zijn. Dan gunde ik mezelf een vinger en als een lawine stortte ik weer in mijn oude gedrag. Zo ook in de opbouw van mijn burn-out en nu in het herstel daarvan. Ik troost en vier met eten. Dus zit ik nu thuis op de bank zwaarder dan ooit te voren.

Maar er is één groot verschil. Ik heb nu zoveel meer inzicht in wie ik ben en waarom ik dingen doe zoals ik ze doe. Als ik het anders wil moet ik afkicken en een gezonde manier vinden om met mijn emoties om te gaan. Dat weet ik al een hele tijd maar wat ik me pas recent echt realiseer is dat ik te dik zijn ook fijn vind. Een letterlijke laag om achter te schuilen. Een verdedigingsmechanisme en iets om alles op af te schuiven. Niemand komt dichtbij. Alles is afgeschermd, letterlijk en figuurlijk. Waarom ik vrijgezel ben? Omdat ik te dik ben. Waarom ik niet midden op de dansvloer sta maar op een kruk zit aan de zijkant? Omdat ik te dik ben. Ik verstop en verschuil me achter mijn gewicht. Het is comfortabel en veilig. Want wat nou als ik afval en nog steeds ziet niemand mij staan, waar ligt het dan aan? Aan mij als persoon en dat zou de allerergste angst die ik heb werkelijkheid maken. Dat ik niet goed genoeg ben en alleen achterblijf.

Wat ik nu wil is van mezelf houden, oprecht blij zijn met wie ik ben. Ongeacht wat anderen van me denken. Als ik dat echt zo ga voelen dan stop ik geen tompouce meer in m’n mond op een willekeurige doordeweekse dag. Simpel en alleen om de reden dat ik die dan niet meer nodig heb om me goed te voelen. Mijn doel is niet meer slank worden maar gelukkig zijn. Waar ik vroeger dacht dat al mijn problemen opgelost zouden zijn als ik dun was geloof ik dat nu niet meer. Ik was er heilig van overtuigd dat mijn ouders, mijn vrienden, kennissen en vreemden mij leuker zouden vinden als ik al mijn overtollige kilo’s kwijt was. Nu weet ik dat ik zelf degene ben die zichzelf weer leuk moet gaan vinden. De Bourgondiër in mij hoort bij mij en die wil ik zeker niet kwijt. Een leven zonder kaas is een leven wat ik niet wil leiden. Ik ga niet de rest van mijn leven rauwe boerenkool en selderij eten. Dat ben ik niet en zo wil ik niet zijn.

Maar ik wil wel iemand zijn die goed voor zichzelf zorgt. Die maat kan houden. Iemand die vaker kookt dan bestelt. Iemand die na een half uur wandelen geen uur hoeft bij te komen. Maar vooral iemand die zichzelf genoeg waard vindt om de juiste keuzes te maken. Ik ga nu geen grootste beloftes doen niet aan jullie maar ook niet aan mezelf. Vroeger deed ik dat wel en brak ze altijd. Zoals bij alles legde ik de lat veel te hoog en stelde ik duizenden leefregels voor mezelf op. Nu geef ik mezelf één regel; Hou van jezelf! En als ik die ga meenemen in al mijn beslissingen dan kom ik precies waar ik moet zijn!

38 gedachten over “Vet verslaafd”

  1. Moedig dat je dit zo opschrijft. En je hebt gelijk, van jezelf houden is het aller belangrijkste. Het zal niet makkelijk worden, maar ik ben er zeker van dat het je wel gaat lukken. En als je ooit op een doodnormale donderdag toch een tompoesje naar binnen werkt, doe je dat omdat je dat gewoon wil. Niet omdat je je rot voelt ofzo. Want er is niets mis met af en toe eens een dessertje eten hoor. Ben zelf ook een behoorlijke emo-eter geweest. Gaat nu al iets beter maar die verslaving met zoetigheid zit er nog steeds in. Ontken jezelf ook niet te veel want dat heeft, net als al die dieëten, inderdaad het omgekeerde effect. Heb ooit eens een maand zonder suiker geprobeerd. Niet aan te raden… Nadien at ik nog meer koekjes dan voor die 30 dagen…

    Je hebt gelijk dat je jezelf geen beloftes doet. Doe het op je eigen tempo. Da’s het belangrijkste.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Dank je wel voor je mooie woorden. Ik ben het met je eens dat ik mezelf niet moet straffen of kwellen met het niet eten van bepaalde dingen. Ik mag alles maar dan met mate. Niet en de koekjes en de m&m’s. Eerst m’n burn-out uit en dan komt het vanzelf daar ben ik van overtuigd. Stapje voor stapje… ❤️🍀☺️

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  2. Op een mooie manier verwoord. Ik ga je niet vertellen hoe het zou moeten, want dat weet je donders goed zelf. Maar het belangrijkst Hou van Jezelf… want wat anderen denken boeit niet!! Ik heb dat ook moeten leren, al ging het bij mij totaal ergens anders over. Maar nu ik het aan mij zelf toe geef dat ik er best zijn mag… ben ik Gelukkig!!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  5. Ik heb ook te maken gehad met pesten. Bent u daar nooit voor geholpen was de vraag bij de psycho? Nee ik dacht het zelf te redden maar mijn rugzak worst te zwaar. Ik ga in September beginnen met EMDR.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. EDMR heeft voor mij veel goeds gedaan. Fijn dat je nu hulp krijgt. De littekens op je ziel door het pesten gaan nooit helemaal weg maar je kunt ze wel beter laten helen. Sterkte ❤️🍀☺️

      Like

      Beantwoorden

  8. bikkel!! ben trots op je!! ik ben een anorex patient dus zit in het omgekeerde schuitje, nou ja zat want het is onder controle alleen is het lichaam zo kapot gemaakt dat het niks meer doet. neem jezelf zoals je bent en wees gelukkig ❤

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Dank je wel!!! Wat fijn dat je het onder controle hebt. Hoop dat je je daar ook beter bij voelt!
      Ik ben hard aan t werk om mezelf te accepteren zoals ik ben. Stapje voor stapje… 🍀❤️☺️

      Like

      Beantwoorden

      1. Beter voelen zeker njet want lichaam trekt niks meer en houd niks meer binnen en artsen vragen zich af hoe ik nog rond kan lopen 😔 weeg 26!kg en heb bloedwaarden om te janken en ben een tikkende tijdbom😉

        Geliked door 1 persoon

  9. Zelf weet ik ook alles van diëten, mijn hele leven ben ik al op dieet. Vroeger was ik de dikste van de klas hoewel ik helemaal niet dik was als ik mijn foto’s bekijk. Het heeft mij altijd geraakt en voel me dus altijd ook dik. Weet ook alles van diëten en ben 2 keer over ruim 20 kg afgevallen op eigen kracht, maar die zijn er natuurlijk al lang weer bij. De pogingen om af te vallen ga ik nog steeds voor. Dik kan ik mijzelf niet noemen, eerder mollig maar dat ik mijzelf dik vind zal altijd wel zo blijven…

    Ik wens jou heel veel kracht. Het lukt pas als je er zelf achter staat, niet omdat een ander dat vind. Als jij er klaar voor bent en het wil gaat het je lukken, want het is je immers al eens gelukt! Als jij je goed voelt en gelukkig met jezelf bent komt het helemaal goed dat weet ik zeker!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  10. Prachtige blog. “Hoe liefde averechts kan werken,” kwam binnen bij me. En natuurlijk je conclusie dat je niet dun maar gelukkig wilt zijn. Ik wens je veel succes op je reis. Je hebt een moedige eerste stap gezet!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  12. op de een of andere manier krijg je het voor elkaar ellende mooi te vertellen, waardoor de ellende dubbel zo hard binnen komt (ik hoop dat je me kan volgen) De eetverslaving ken ik niet en kan ik me ook lastig voorstellen. Maar ik heb 35 jaar lang heel veel gerookt En dan bedoel ik veel. Nu rook ik af en toe, met een vriendin mee ofzo. Omdat ik het nog steeds lekker vind, maar ik hoef er geen 40 op een dag meer.
    Ik heb ervan geleerd dat je je eigen weg moet zoeken en je eigen motivatie, wil je een slechte gewoonte doorbreken. Want: je hebt die verslaving niet voor niks. Overigens betekent wat ik zeg niet dat je geen hulp moet zoeken, dat heb ook gedaan en daar heb ik veel aan gehad. Zet hem op: geluk is een prachtig doel!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  13. Wat ontzettend mooi en open geschreven. En ik meer of mindere mate herkenbaar voor velen denk ik. Ik vier ook alles met eten, vrolijke dingen, verdrietige dingen. En laten we vooral verveling niet vergeten. Maar echt, knap hoe je het beschrijft!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  14. Wat heb je dit ontzettend mooi verwoord, heel dapper ook! Emotie eten lijkt me erg lastig om ‘vanaf te komen’. Ik vind je nieuwe regel een hele mooie ❤

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  17. Het lijkt alsof je in mijn hoofd bent gekropen en precies hebt opgeschreven hoe ik me voel. Ik kamp met hetzelfde probleem alleen dan pas sinds 8 jaar daarvoor was roken mijn manier van emoties verwerken. Ik ben op het zelfde punt als jou beland. Ik wens je heel veel succes met gelukkig worden

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie