Stille spanning

Het vervolg op “Date vrees”

Vertrouw op je gevoel

Echt op je gemak zijn bij iemand betekend dat je samen stiltes kunt delen. Stiltes op een eerste date zijn verschrikkelijk. In je hoofd ontstaat een soort paniek waarin je opzoek bent naar een goede vraag of een leuke anekdote om te vertellen. Tegelijkertijd probeer je je date te scannen om te bepalen of je naast de potentiele man van je dromen zit. Al met al geen ontspannen situatie.

Deze date voelde alles behalve ontspannen. Mijn date was duidelijk zenuwachtig en staarde krampachtig voor zich uit. Omdat ik mijn zenuwen blijkbaar beter onder controle had probeerde ik een gesprek op gang te brengen. “En heb je het een beetje makkelijk kunnen vinden?” Het antwoord was een korte “Ja” en volgens mij hoorde ik zijn stem zelfs overslaan. Zijn ongemakkelijkheid zorgde ervoor dat ik me zelfverzekerder begon te voelen en dus deed ik nog een poging een gesprek op gang te brengen. Maar na een aantal vragen die elke keer doodgeslagen werden met een kort antwoord besloot ik om zelf maar een verhaal te vertellen. Kon hij even luisteren en hopelijk een beetje relaxen. Ik vertelde in geuren en kleuren over mijn Lowlands weekend. Ik was net een paar dagen terug dus was nog helemaal vol van mijn leuke weekend. Tijdens mijn verhaal durfde hij me een aantal keer aan te kijken maar zodra ik terugkeek draaide hij zijn hoofd weg.

Terwijl ik vertelde over de overheerlijke kaasfondue, mijn lekke luchtbed en de nachtelijke disco onder de partytent op de camping, deed mijn hoofd een datescan. Waar was de man gebleven waar ik hele avonden mee vol gekletst had? Naast me zat nog geen fractie van wat ik me voorgesteld had bij deze man. Het beeld en de werkelijkheid stonden mijlen ver uit elkaar. Ik voelde me dan ook echt nul aangetrokken tot deze man en hij deed ook geen enkele poging om mij op andere gedachten te brengen. Een beetje wederzijdse interesse is toch wel vereist. Aan alles voelde ik dat ik begon af te haken. Ondertussen vertelde ik hem een hilarisch verhaal over een kliko, een camouflage poncho en een perfect getimede foto. Maar wederom nagenoeg geen reactie. Dus liet ik hem de bewuste foto zien. Hij begon te lachen, het ijs was eindelijk gebroken.

Er volgde nog een uur van ongemakkelijke en oppervlakkige praatjes. Continue deed ik mijn best om hem meer uit zijn schulp te laten komen maar het enige wat ik voor elkaar had gekregen wat dat hij tegen het einde van de date een volledige volzin kon uitkramen. Ik besloot te zeggen dat het laat werd en dat ik zo naar huis moest. Zijn reactie was “Oh oké” en nadat we de rekening hadden gedeeld namen we afscheid met een handdruk. Snel liep ik naar mijn vrienden in de kroeg om de hoek. Mijn back-up squad had plichtsgetrouw gewacht op mij. Ze zaten natuurlijk vol vragen en dus vertelde ik ze tot in detail over hoe saai de date was en hoe hard ik gewerkt had om er iets van te maken. Ik verwachtte dat al mijn vrienden me helemaal gelijk zouden geven maar niets was minder waar. Een soort interventie begon met als thema; Je bent veel te kieskeurig! Zo zou ik nooit een man vinden was hun argument. Dit was je eerste date ooit dus hoe kun je dat nu al weten hoorde ik ze zeggen. Ik moest niet zo snel oordelen en hem nog een kans geven.

Heel mijn gevoel zei me dat dat een slecht idee was maar toen mijn date appte dat hij een leuke avond had gehad en graag nog een keer af wilde spreken bleken mijn vrienden toch in mijn hoofd te zitten. Misschien was ik wel te snel met mijn oordeel en moest ik hem inderdaad het voordeel van de twijfel geven. Dus we plande een etentje het volgende weekend. De opbouw naar deze date was veel minder intense want nu hing er veel minder vanaf en ik wist wie ik tegenover me zou krijgen. Dit zorgde ervoor dat ik zonder enige voor opgezet plan precies op tijd bij het restaurant arriveerde. Wat volgde was een avond waarin ik wederom het woord had met als verschil dat hij nu wel reageerde en antwoordde op mijn vragen. Het liep allemaal vlotter maar iets zat me niet lekker, iets klopte er niet.

Weer deed ik in mijn hoofd een datescan en ik analyseerde ons gesprek. En ineens zag ik wat me stoorde. Alles wat ik zei vond hij leuk. Elke mening die ik gaf beaamde hij. Als ik hem tegensprak op iets stelde hij binnen 3 seconden zijn mening bij. Dit was alles behalve wat ik aantrekkelijk vond in een man en ik zat hier minimaal nog een hoofdgerecht aan vast. Omdat ik het niet oké vond om na mijn laatste hap biefstuk meteen de deur uit te vluchten dronken we nog een kop koffie. Daarna liepen we samen naar de parkeergarage waar zijn auto geparkeerd stond. Bij het afscheid ging ik weer voor de hand maar meneer had een ander idee. Hij gaf me een soort knuffel en zoende me. Ik voelde heel zijn lichaam letterlijk trillen van zenuwen. Ik wilde helemaal niet met hem zoenen en draaide dus subtiel mijn hoofd weg. Ik wenste hem een veilige reis naar huis en wist niet hoe snel ik weg moest komen.

Na 30 minuten zou hij zeker thuis zijn en daarom stuurde ik hem toen pas een bericht dat ik het een gezellige avond had gevonden maar dat de klik er vanuit mij niet was. Een uur daarna kreeg ik een teleurgesteld maar begripvol berichtje terug. Mijn eerste date was dus zeker geen succes maar wat heb ik hier veel van geleerd. In ieder geval dat ik de volgende keer naar mijn eigen gevoel luister.