Wie is VerKlaproos?

Ik ben een vrouw maar voel me vaak een meisje.

Op een bepaalde leeftijd word je geacht volwassen te zijn. Hoor je netjes je rekeningen te betalen, ga je uit jezelf het huis poetsen en ga je zelfs in het weekend op tijd naar bed. Je houdt op met buitenspelen, stopt met dagdromen en gaat in plaats van naar school netjes elke dag naar je werk. Al die dingen gaan ongemerkt, op een dag betrap je jezelf op volwassen zijn. Zomaar ineens sta je interessant te praten over promotie op je werk en eet je vrijwillig witlof en spruitjes.  

In mijn ogen heb je 3 soorten volwassenen. De eerste gelooft in zijn volwassenheid en gedraagt zich hier bijna religieus naar. De tweede is alleen leeftijdstechnisch volwassen en probeert dwangmatig vast te houden aan een het beeld dat ze hebben van jong zijn. De derde bezit het vermogen om te schakelen tussen een volwassen ego en een kinderlijk ego.

Zonder enige twijfel behoor ik tot de derde groep volwassenen. Mijn vermogen om kinderlijk te kunnen genieten van de wereld om mij heen is iets wat ik koester. Als het gesneeuwd heeft en de wereld gesluierd gaat in een prachtig laagje wit, ga ik naar buiten, over sneeuw lopen waar nog niemand gelopen heeft. Het krakende geluid, het gevoel van verse sneeuw onder je schoenen en hoe het even lijkt alsof de wereld stil staat. Hiervan raak ik in pure extase. Zo geniet ik ook van de lichtjes en de geur op kermis, huppel ik door pretparken en ga ik in de snelste achtbanen. Geloof ik nog steeds in Sinterklaas en is er niemand zo jarig als ik.

In mij zit een kind dat nooit oud zal worden, gelukkig! Ook als ik op mijn werk ben en een presentatie sta te geven voor een zaal met belangrijke managers. Ook als ik discussieer over wereldproblematiek met mijn vrienden. Ook als ik in mijn mooiste jurk en op mijn hoogste hakken in een sjiek restaurant net doe alsof ik weet welke wijn er bij mijn gerecht past. En ook zeker als ik een date heb met een woest aantrekkelijke man en hem een soort van probeer te verleiden.

Gelukkig kan ik meestal kiezen wanneer ik volwassen ben en wanneer niet. Soms heb ik het idee dat ik iedereen voor de gek houdt en vraag ik me af wanneer ik door de mand val. Maar beide zijn onderdeel van wie ik ben, onlosmakelijk verbonden. Wie ik de boventoon laat voeren bepaal ik het grootste gedeelte van de tijd zelf. Maar ook als ik als volwassen vrouw mijn date aan het verleiden ben door een beetje mysterieus te doen, zou het kind in mij heel graag gewoon willen zeggen; “Hee ik vind jou leuk! Zullen we samen buitenspelen?”

Je wilt weten wie ik ben? Ik ben een vrouw en een meisje. Het ene moment laat ik me verwonderen door de vormen van de wolken en het andere moment maak ik me zorgen over de hypotheek. Ik kan onbezonnen vrolijk zijn en tot in m’n diepste kern verdrietig. Ben weleens boos maar uit het bijna nooit, doe alles voor mijn vrienden, heb een gecompliceerde relatie met mijn ouders en de band met mijn zusje wordt steeds sterker. Ik ben al die dingen en zoveel meer. Sterker nog ik ontdek elke dag een nieuw stukje ik.

Wil je me echt leren kennen ga met me mee op ontdekkingstocht en lees mijn blogs. Mijn meemaaksels en hersenspinsels, allemaal stukjes van wie ik ben.